Vorig jaar (2018) ergens in de zomer, ik liep al een poos met ideeën in mijn hoofd rond om het een en ander te gaan doen met textiel. Iets maken van mooie stoffen, maar ook van kleding en dan vooral gedragen kleding van de dierbare overledenen.

De dood van mijn vader in 2012 en mijn schoonvader een aantal jaren later, deed mij beseffen dat de dood bij de meeste mensen een ding is waar je niet zo over spreekt. Laat staan wat de wensen zijn omtrent de uitvaart. Nu was dat bij mijn schoonvader wel heel goed bespreekbaar trouwens. Voor hem hebben wij samen de kist in elkaar getimmerd ( hij was meubelmaker) en de uitvaart duurde geen 1 uur, maar wel 2. heel mooi en zo hemzelf.

Overlijden hoort bij het leven. Iedereen gaat een keer dood. Ik vind "dood"niet eng: ik heb zelfs overwogen om te solliciteren bij een uitvaartondernemer in de buurt. Ik heb dat niet gedaan hoor, want ik werk een dag in de week voor zovergeetikjeniet.nl en de rest van de week bij www.brosis.nl het leuke bedrijf van mijn wederhelft.

Het afgelopen jaar was leuk, maar ook best spannend. Niets gaat vanzelf: je moet hard werken om te laten zien wie je bent en wat je onderneming doet. De ideeën knalden door mijn hoofd. De meeste daarvan staan vermeld op mijn website en het belangrijkste: het afgelopen jaar wisten jullie mij te vinden en mocht ik mooie tastbare herinneringen voor jullie maken. Hele gesprekken voerden wij tijdens de kennismakingen, er vielen tranen maar er werd ook zeker gelachen. En daar doe ik het voor. Het contact met jullie, soms net na het overlijden van een dierbare, maar ook jaren na het overlijden.

Uitproberen en aftastend ben ik het eerste jaar doorgerold en ik moet zeggen: het bevalt me uitstekend. Ik heb contact gezocht met een aantal heel leuke kleine zelfstandige uitvaartondernemers(sters) in mijn omgeving. Ik vertel hun namen, zij vertellen de mijne en wat wij voor elkaar kunnen en willen betekenen. Daarbij is er natuurlijk het internet: Facebook, Linkedin en Instagram . Ik vind het leuk om jullie ook op deze kanalen te zien.

Natuurlijk krijg ik ook wel reacties: goh best wel duur, of eeh nee hoor, ik hoef dit niet en ik herdenk hem of haar zo wel. Dat mag. Niks moet, alles mag. Ik wil met zo vergeet ik je niet.nl laten zien wat allemaal mogelijk is.

Rouw is liefde en daar staat geen tijd voor beschreven. Troost bieden, praten en herinneringen maken en delen, dat doe je samen. Ik ga door waar ik mee bezig ben omdat ik van mijn werk houd.