Het 2e deel van 2023

Het 2e deel van 2023 begon met verdriet. Mijn eigen moedertje overleed op maandagochtend 3 april. Ze woonde al een aantal jaren in het Vechtdalhuis Hardenberg. Dit is een kleinschalige woonomgeving van Het Dagelijks leven voor dementerenden. Ze werd van het ene op het andere moment ziekjes. Buikgriep. Daar kreeg ze een longinfectie bij en echt in een paar dagen tijden was ze er niet meer. Tijdens het ziekbed van 5 dagen voelde ze volgens ons dat het einde niet zo ver meer was. Ze was zo lief, was emotioneel, knuffelde, omhelsde en nam op haar manier afscheid.

Door mijn werkzaamheden Het werd een week met tranen, er werd gelachen en wat vooral fijn was tijdens het verdriet: er was verbondenheid. We deden alles samen.  Met het gezin die mijn ouders  samen hebben gevormd. Zo fijn samen met elkaar alles te doen om een mooi afscheid te creëren voor Mama. We kozen voor de 2 geweldige 2 mannen van ERA uitvaartverzorging uit Vroomshoop. Fijn om een netwerk om mij heen te hebben van mensen "uit het vak". Het voelde heel erg vertrouwd en prettig zo met elkaar. Ik heb samen met de heren Mama verzorgd, gewassen en aangekleed. Mijn zusje en schoonzusje hebben heel veel op foto en film gezet. Erg waardevol om te hebben.

Ons moedertje had tijdens haar wonen in het zorghuis een vriend. Hij kwam de laatste dagen dat ze nog leefde telkens bij haar ziekbed om te kijken of het al beter ging. Heel zorgzaam en beschermend naar haar toe, maar hij begreep het ook niet. Op de dag van Mama's overlijden kwam zijn dochter even informeren hoe het met mama ging. Mama was toen net 2 uur overleden. Ook hij kwam even kijken en oh wat vreselijk verdrietig, hij huilde en vroeg waarom  ze er niet meer was en waarom de dokter haar niet had beter gemaakt. Niemand in haar kamer hield het droog. Zo zielig.

De uitvaart en crematie was mooi. De bewoners en personeel van het Vechtdalhuis deden Mama uitgeleide met een gedicht. Prachtig. Ik ben meegeren met de rouwauto naar crematorium de Lariks. Toevallig had de chauffeur mij gezien tijdens een uitvaartfestival  in Zenderen. We hadden fijne gesprekken onderweg. Bij de Lariks aangekomen stonden alle genodigden ons buiten op te wachten. Mooi om te zien: de rij familieleden en kennissen. Een fijne ontvangst ook door de mensen van de Lariks en ook deze mensen waren geen onbekenden. Na de crematie brachten we samen de bloemen naar het Urnengrafje van Paps. Advocaat was toch wel het drankje van onze ouders, dus uiteraard hadden we de zwarte kip en de bus met slagroom mee.

Op de vrijdag voor pinksteren hebben we de urn van Mama opgehaald en bijgezet bij oons Paps om daarna te gaan eten op het terras waar er ooit een 50 jarig huwelijksfeest werd gevierd en waar ook Mama haar 80e verjaardag vierde. Tijdens de afscheidsdienst had ik het over een vlinder. Toen we die vrijdag op het terras zaten kwam er een vlinder. Op de rand van mijn menukaart bleef ze een poosje stil zitten. Dan word je even heel stil..

Liefs Jenny