Alle opdrachten zijn gemaakt van kleding die een overledene gedragen heeft. Misschien wel van een dierbare van u. Als ik soms de vraag krijg waarom ik geen gemaakte opdrachtfoto's online laat zien dan vertel ik dit:
Stel: uw man of kind is overleden. U heeft er misschien wel lang over gedaan om de kleding weg te kunnen ruimen, of u ruimde bijna meteen de kast leeg nadat hij of zij er niet meer was. Misschien hangt alles er nu nog en heeft u eindelijk besloten om er iets mee te gaan doen. Aan elk kledingstuk hangt een herinnering: die jas had hij toen aan en kijk, in die jurk vierde ze toen haar jubileum. Emoties voeren de boventoon als ik bij de mensen thuiskom. Het is een proces en hoort bij de rouw en het verwerken van het ergste verlies wat je je maar kunt bedenken.
Ik vind dit een emotionele privé aangelegenheid en laat het aan de opdrachtgever zelf over of hij of zij de door mij gemaakte herinnering openbaar op het internet (facebook of instagram) wil laten zien. Daarom ziet u bijna niets op mijn facebook en instagram account van alle moois wat ik al voor veel nabestaanden heb gemaakt. Omdat het zo privé is.
Liefs Jenny